معنای ادب
ادب، نگاه داشتن و رعایت شرایط هر چیز است. حالتی در شخص که او را از کارهای زشت بازدارد و فردی باادب کامل، آن است که ظاهر و باطن او، به محاسن اخلاق و نیات آراسته باشد. اخلاقش با گفته های او برابر و نیات او با اعمال او موافق باشد. ادب، پایه تمام محاسن اخلاقی و مایه دست یابی به سعادت ابدی است.
ادب، تاجی است از نور الهی
بِنِه بر سر برو هرجا که خواهی
که او خضر ره اقبال و جاه است
بر او رنگ سعادت، پادشاه است
(سعدی)
اهمیت ادب
ره مُلکِ سعادت را تواند بی خطر رفتن
به دست خود ز آیین ادب هرکس عصا دارد
(صائب)
ادب، درخشان ترین و جذاب ترین ستاره آسمان انسانیت است که در سرزمین تاریک جهان مادی، نوید فردایی روشن را می دهد. آن که خویش را به زیور ادب آراست، بزرگی و عزت دنیا و رمز سعادت در سرای آخرت را از آن خویش کرده است. حضرت علی علیه السلام می فرماید: «ادب، بهترین خوی و منش است». و نیز فرموده است: «هر که به آداب خداوند بزرگ مؤدب شود، او را به رستگاری جاوید رساند».
علامه اقبال لاهوری هم در این باره می گوید:
دین، سراپا سوختن اندر طلب
انتهایش عشق و آغازش ادب
آبروی گُل ز رنگ و بوی اوست
بی ادب، بی رنگ و بو، بی آبروست
نوجوانی را چو بینم بی ادب
روز من تاریک می گردد چو شب
ادب نبی اکرم صلی الله علیه و آله
اشرف آدمیان، همانا مؤدب ترین آن جلب دلها با اخلاق حسنه و خصال نیک...
ادامه مطلبما را در سایت جلب دلها با اخلاق حسنه و خصال نیک دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : porseshm-96 بازدید : 96 تاريخ : شنبه 9 دی 1396 ساعت: 13:05